Hepimiz bu hayatın öğrencileriyiz, yaşantımız ve tecrübelerimizden ders alarak bu dünyada geçirdiğimiz süreyi anlamlandırmaya çalışıyoruz. Ama bazıları var ki bu kadarı onlar için yeterli değil. Onların yüreklerinde bir keşfetme arzusu ve macera tutkusu yatar. İşte ben de onlardan biriyim. Tam olarak hangi noktada bu kıvılcım canlandı hatırlayamıyorum ama tecrübelerime dayanarak söyleyebilirim hayat bazen umduğumuzdan kısa olabiliyor. Bu da onu aslında farkında olduğumuzdan çok daha değerli kılıyor. Bu nedenle bu dünyada geçirdiğimiz her anın kıymetini bilmeli ve J.R.R. Tolkien'e kulak vermeliyiz.

 “Esas dünya kitaplarda ve haritalarda değil, dışarıda Bilbo Baggins..”

    Aslında bence hepimizin zihninin ve kalbinin derinliklerinde bir yerde zaman zaman kendini açığa vuran bu tutku ve düşünce var. Ama maalesef bazılarımızın ya kıvılcımı yeterince güçlü değil yahut zihninin zincirleri fazla güçlü ve onları bu maceraya çıkmaktan alıkoyuyor. Bu zincirler nesnel olabildiği gibi sosyolojik veya psikolojik de olabiliyor. Bununla ilgili artık bir özdeyişimiz bile var; "Coğrafya kaderdir." Emin olun ben de sizin gibi başlarda tüm bunlarla mücadele ettim ve bu mücadelem zaman aldı. Maddi zorluklar, gelecek kaygısı, toplumsal baskılar…

    Tüm bu mücadele ve fedakarlıklardan sonra fark ettim ki arzuladıklarım sadece bir turist gezisinden ibaret değil. Bedenim dışarda dünyaya açılma tutkusuyla yanarken ruhum da içerde bambaşka bir kıvılcımla alev almıştı. Aldığım her karar, attığım her adımla kendimi biraz daha tanıyor, iç dünyamda da bilinmezlere yolculuk ediyor, yeni alanlar keşfediyordum. Kendimi bu mücadelelerin ortasında bulmadan önce ben de dünyayı ve hayatı sıradan insanlar gibi algılıyor ve hayatın bana verebileceklerini hali hazırda keşfettim sanıyordum. Oysa yıldızlarla çevrili bir dünyada ben yalnızca bir sokak lambasının ışığıyla yetiniyormuşum. Ta ki bir gün bu sokak lambasındaki elektrik kesintisiyle bütün dünyam ve algılarım değişine kadar. Bu sokak lambasının benim için yeterli ve sürekli olmadığını hemen o an da anladım. Bununla birlikte o kocaman karanlık içinde bir başıma kaldığımda yapabileceğim tek şeyi yaparak başımı kaldırıp gökyüzüne baktım. İşte bu benim yıldızları keşfetme hikayem. Geriye yapabileceğim tek şey kalmıştı. 

    Karanlığın içine Bir Adım atmak...